Na początku jej nazwa brzmiała zupa z dinozaura, ale mój syn szybko mnie naprostował (jest fanem dinozaurów) mówiąc, że nigdy by nie zjadł zupy z dinozaura a poza tym mamo dinozaury wyginęły.
Acha! Okazuje się, że nazwa posiłku ma przede wszystkim znaczenie dla sprawy, czy dziecko go zje czy nie – uważajcie drodzy Rodzice!
Jeśli Twoje dziecko męczy siebie i ciebie podczas jedzenia warzyw a zwłaszcza zup, które nie są pomidorówkami, to sygnał, że najwyższa pora wyluzować. Owszem jest nieraz tak, że rodzic może wyczyniać cuda a dziecko o tak nie zje tego, co w naszej ocenie jest zdrowe. Taka właśnie historia, zainspirowała mnie do pewnej zabawy. Akurat dinozaury są u nas na topie i kolor zupy się zgadzał. Co odkryłam? Że nastawienie rodzica ma ogromne znaczenie. Jeśli codziennie zaciskając zęby cedzimy zjedz zupę, szanse na to, że dziecko nas posłucha maleją z dnia na dzień. Jeśli natomiast pokażemy maluchom, że my też potrafimy się bawić i trochę ich zaskoczymy fantazyjną historią związaną z posiłkiem, z pewnością uda nam się ich przynajmniej zaciekawić a to już coś! Zupa nie jest już wcale taka straszna, kiedy T-Rex dobiera się nam do miski i chce z nami konkurować. Oczywiście każdy rodzic może wymyślić swój własny sposób na swojego malucha, pamiętając o tym, że dzieci jedzą oczami.
Jak powstała nasza zupa (dla) dinozaura?
- 3 pory
- 2 łyżki oleju
- 500 g mrożonego szpinaku
- 4 ziemniaki
- sól/pieprz
- 5 łyżki jogurtu greckiego
- 5 łyżek drobnych grzanek
- Od porów odkrajamy białe części, kroimy je w plastry i dusimy na 2 łyżkach oleju w wysokim garnku. Gdy pory będą miękkie dodajemy szpinak, ziemniaki obrane i pokrojone w kostkę. Zalewamy wszystko wrzątkiem i gotujemy aż ziemniaki będą miękkie. Na koniec wszystko miksujemy na krem, dodając soli i pieprzu. Zupa bardzo dobrze smakuje z jogurtem greckim i grzankami. T-Rex też się załapał u nas na zupę! Oczywiście zupa też doskonale nadaje się jako posiłek dla całej rodziny nie tylko fanów prehistorycznych gadów 🙂 Smacznego!
